จากใจพี่ยาม

จากใจพี่ยาม

จากใจพี่ยาม จนมันกลายเป็นเรื่องเป็นราว

จากกล่องข้อความ

และแล้ววันนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งวัน หลังจากตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างไม่ลดละ ด้วยความเหนื่อยล้า ของทางสายตา ที่ได้จ้องมองหน้าจออยู่หลายช่วยโมงก่อนหน้านี้ ทำให้ผมจำเป็นต้องหาอะไรผ่อนคลาย ด้วยร้านประจำใหม่ 

เพื่อดื่มด่ำไปกับช่วงเวลา ยามค่ำคืนวันอังคาร ซึ่งถึงแม้ว่ากิจกรรมเมื่อถึงที่หมาย จะยังงเป็นการนั่งเขียนบทความ อย่างทุกคืนที่ผ่านมา แต่ความสุขกลับมีมากกว่า ยามแสงอาทิตย์ส่องผ่าน 

เพราะเมื่ออาทิตย์ลับตา คงามรู้สึกมีชีวิตชีวา มันก็หวนกลับมาอีกครั้ง ซึ่งมันมากเสียกว่าการดื่มกาแฟยามสายเสียอีก บทเพลงที่บรรเลงไปกับช่วงเวลา มันช่างมีคุณค่า ภายใต้ดวงดาวแสนสุกสกาว และแสงจันทร์อันสาดส่อง ช่างเป็นช่วงเวลาจรรโลงใจ ยิ่งกว่าสิ่งใด


แต่ทว่าคืนนี้ กลับแตกต่างออกไป ตั้งแต่ที่ก่อนผมจะเดินเข้าร้านมา ผมก็พบบทเพลงต่างๆนาๆ ที่ถูกขับร้องอย่างปริศนา ป้อมรักษาความปลอดภัยของโครงการ ที่ตั้งอยู่ข้างกับร้านประจำผมก็คุ้นเคยเป็นอย่างดี 

บทเพลงที่ถูกขับขาน เป็นสำเนียงอีสาน นั่นทำให้ผมประหลาดใจ ว่าผู้ใด คือคนที่เปล่งมันออกมา

แล้วในทุกครั้ง เมื่อผมได้ออกไปเผาไหม้ใบยาสูบ เพื่อแลกเปลี่ยนควันกับอากาศให้เข้าสู่ปอดทั้งของข้าง มันไม่มีครั้งไหนเลย ที่บทเพลงจะไม่ถูกขับขาน จากน้ำเสียงที่ฉะฉาน อย่างตั้งใจ จากชายวัยกลางคนเจ้าของเสียง ที่เอาแต่จ้องมองมือถืออย่างไม่ละสายตา

ซึ่งเมื่อถึงคราว ที่เราต่างได้สบตากัน หลังจากที่ผมได้ยืนรับฟัง โดยไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ 

รอยยิ้มก็ได้เกิดขึ้นมา จากความเขินอาย ที่ต่างฝ่ายก็ไม่ได้ตั้งใจ 


เขาซึ่งไม่ได้ตั้งใจ – ผมเองก็ไม่ได้ตั้งใจ

และแล้วปฏิสัมพันธ์ครั้งนี้ จึงได้ถือกำเนิดขึ้นมาท่ามกลางความไม่ได้ตั้งใจ


“ผมร้องเสียงดังไปรึป่าวพี่”

“ไม่เลยพี่ ไม่เลยครับผม” 

ผมที่ตอบไปอย่างเขินอาย เนื่องจากเราต่างเพิ่งเคยพูดคุยกัน เป็นครั้งแรก ผมเองมิได้รู้สึกติดใจ หรือมีปัญหาอะไร กับการที่เพื่อนมนุษย์ซักคน จะทำอะไรที่มันไม่ผิดกฎหมาย เบียดเบียน หรือสร้างความเดือดร้อนให้ใคร

 บทสนทนาในการทำความรู้จัก ได้ดำเนินต่อไป อย่างเป็นกันมากขึ้น จนได้ใจความที่ว่าลูกพี่ยามคนนี้ ชื่อ พี่เกรียงไกร เป็นคนสุรินทร์ เพิ่งย้ายมาดูแลที่แห่งนี้ได้ไม่นาน แถมยังถือได้ว่าเป็นคนที่มีใจรักในเสียงดนตรี และการร้องเพลงเป็นชีวิตจิตใจ

แต่แล้วบทสนทนาก็จบลงอย่างรวดเร็ว เมื่อถูกขัดจังหวะจากคนในมือถือของพี่เกรียงไกรเอง

“พ่อคุยกับใครอยู่คะ ไม่ร้องเพลงให้หนูฟังแล้วเหรอ”

เสียงจากหนึ่งในลูกสาวคนเล็กของพี่เกรียงไกร ที่กำลังสงสัย ทำให้เสียงหัวเราะเกิดขึ้นทันที เมื่อหนูน้อยคนนี้ กำลังตั้งหน้าตั้งตารอฟังบทเพลงจากผู้เป็นพ่อ อย่างใจจดใจจ่อ

เราต่างแยกย้ายในทันที โดยที่ผมทิ้งท้าย กับประโยคคลาสสิคสำหรับคนที่เพิ่งรู้จักกันว่า “ยินดีที่ได้รู้จักครับ” 


แถมผมยอมรับตรงๆแบบแมนๆเลยว่า ผมไม่สามารถหุบยิ้มจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ได้เลยจริงๆ


ในท้ายที่สุดแล้วหากคืนไหน ที่ผมได้เลือกที่สิงสถิตเป็นร้านนี้ ผมก็คงจะได้ยินการขับร้องที่อัดแน่นไปด้วยความอบอุ่น แต่แฝงด้วยความคิดถึง และโหยหาสิ่งสำคัญ ที่เรียกว่าครอบครัว ด้วยความฝัน และความหวัง 

เมื่อลูกน้อยได้เติบโตพอที่จะเผชิญโลกที่แสนกว้างใหญ่เพื่อแสวงหาความสุขสบาย เมื่อนั้นบั้นปลาย จากใจของลูกพี่ยามท่านี้ ก็จะมาถึง 

เพราะการกลับไปสู่ความสงบสุข ที่บ้านเกิดได้เฝ้ามองดูลูกน้อย ในบริบททางสังคมที่พี่ยามได้เติบโตมา 

ช่างเป็นความสุขอย่างง่าย แต่มากมายมหาศาล ที่ผู้เป็นพ่อคนนึงจะหาได้ เมื่อเวลาบั้นปลายมาถึง

นี่แหละความเกรียงไกรของผู้เป็นพ่อ มันช่างสมกับชื่ออะไรเช่นนี้ จนผมเองไม่อาจปฏิเสธที่จะหยิบยกเรื่องราวที่เกิดขึ้น มาขีดเขียน ใน “เป็น-เรื่อง-เป็น-ราว” ได้เลยจริงๆ

จากใจพี่ยาม

From

MidnightMessageBox

Relate Posts :

ทำง่าย บะหมี่ไข่โฮมเมด เส้นเหนียวนุ่ม สดใหม่ นวดแป้งทำกินเองที่บ้าน

Facebook iconFacebookTwitter iconTwitterLINE iconLineบะหมี่ไข่โฮมเมด ทำกินเองที่บ้านกันเถอะ มีใจทางเส้น…เลยอยากชวนเพื่อนๆ มาลองทำเส้นด้วยตัวเองกันค่ะ นึกคิดแล้วอาจจะเอ๊ะ! ยุ่งยากไปป่ะ แต่บอกเลยว่าทำง่ายกว่าที่คิดนะ ตอนที่เราทำเส้นบะหมี่ไข่ ครั้งแรกเกิดจากเราเลี้ยงไก่แล้วน้องออกไข่ทุกวันไข่จากไก่ที่บ้านกินไม่ทันเลยคิดว่าเอามาทำอาหารอะไรได้บ้าง ปิ๊งไอเดียขึ้นมาว่าอยากทำเส้นบะหมี่กินเอง ก็ทำการค้นหาวิธีทำในยูทูปในเว็บจนปรับมาได้เส้นที่ถูกใจ ไร้สารเสริมเติมแต่งกันบูดใดๆ แถมได้ความสดใหม่แบบโฮมเมดๆ เลือกส่วนผสมออกแบบเส้นได้เองด้วยจะเส้นกลม เส้นแบน เส้นเล็ก เส้นใหญ่ เอาตามที่เราชอบ มากกว่าความอร่อย คือความปลอดภัยดีต่อสุขภาพกับตัวเองและสมาชิกในบ้านด้วย เราจะแชร์ส่วนผสม อุปกรณ์ วิธีทำในแบบเดียวกับที่เราได้ทดลองทำมาแล้วนะ วัตถุดิบ แป้งสาลีอเนกประสงค์ ชนิดไม่ฟอกสี ตรากบ 500 กรัม( พิกัด https://shope.ee/9UPfaCFtEw ) ไข่ไก่ 2 ฟอง น้ำ 225-250 กรัม(รอบนี้ใช้แครอทปั่นผสมด้วย น้ำหนักเมื่อชั่งรวมไข่ไม่เกิน 250 กรัม) เกลือ 5 กรัม เบคกิ้งโซดาอบ 120 องศา 1 ชม. 7 กรัม( หรือจะใช้ด่างเหลือง […]

แม่แม่ทำ

September 6, 2022

ถุยชีวิต

Facebook iconFacebookTwitter iconTwitterLINE iconLineถุยชีวิต จากกล่องข้อความ ช่วงเวลาที่ ทุกคนรู้ แฟนคลับรู้ ว่าเราต่างรู้สึก ทุกคนล้วนแล้วแต่รับรู้ ในอารมณ์ และความรู้สึกแสนซับซ้อน และมีมากมาย พวกเรารับรู้ ถึงการมีอยู่ของสิ่งเหล่านี้ ตามแต่สถานการณ์ หรือช่วงเวลา ประเด็นก็คือว่าบางครั้ง เราจะคิดว่าความซับซ้อนต่างๆกับเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามา ก็ทำให้ผู้ที่ประสบอนุมานได้ว่า มันช่างยุ่งเหยิง และวุ่นวาย ยากแก่การจัดการคิดหาทางแก้ไข นั่นแหละฮะท่านผู้ชมฮะ  ช่วงเวลาที่เราสามารถพูดได้เต็มปากถึงความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ข้างในว่า… ถุยชีวิต รสชาติที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก จนคุณอยากจะสำรอกทิ้งในทันใด ที่ได้ลิ้มรสมัน แต่ไม่เป็นไร นั่นแหละอีกรสชาติของชีวิต ที่เราก็ต้องลิ้มรสมันบ้างเป็น เพราะไม่มีทางเลยที่คุณจะรอดพ้นจากมันไปได้  หวานเป็นลม ขมเป็นยา  จึงเป็นสุภาษิตที่ดีสำหรับการประกอบบทความชิ้นนี้ เพราะบางที “ความหวาน” มันก็บังตา จนไม่อาจทำให้คุณนั้น มองอะไรได้อย่างทะลุปรุโปร่ง และรอบคอบ แต่สุดท้ายนั้น เราทุกคน ไม่มีใครสามารถจะยัดทุกสิ่งทุกอย่างเข้ามาในชีวิตได้หมดหรอก เพื่อนเอ๋ย ไม่ว่าจะความหวาน หรือความขม บางทีบางสิ่งบางอย่างที่ผ่านเข้ามาก็เป็นเพียงรสชาติชีวิต โดยที่สุดท้ายคุณก็จะคายมันออกมา  เหลือเพียงไว้แต่รสชาติที่ติดอยู่ในปาก เพื่อจดจำว่า คุณจะไม่ยอมให้ รสชาติชีวิตแย่ๆ และความรู้สึกแบบนี้ […]

MidnightMessageBox

May 6, 2021

ฉันมักฝันถึง…

Facebook iconFacebookTwitter iconTwitterLINE iconLineฉันมักฝันถึง… จากกล่องข้อความ ความฝัน อีกหนึ่งรูปแบบของการโหยหาในบางสิ่งบางอย่าง ทั้งการแสดงออกทางความรู้สึกนึกคิด กับเรื่องราวในเหตุการณ์ต่างๆผ่านเข้ามา  นั่นจึงทำให้ “I have a dream” ประโยคคลาสสิคสุดทรงพลัง Martin Luther King, Jr. ก็ดูจะเป็นอะไรที่ดี ที่จะเป็นสะพานเชื่อมต่อระหว่างความฝัน และความจริง ให้เป็นรูปธรรมจับต้องได้มากยิ่งขึ้น ซึ่งฉันเองก็มีเหมือนกันนะ ความฝันน่ะ  ฉันมักฝันถึง… “ฝันถึงวันพรุ่งนี้ เพื่อสิ่งที่ดีกว่า” ฉันมักฝันถึงอากาศ แสนบริสุทธิ์ ที่ใครต่อใครก็ต้องการสูดมันให้มันชุ่มปอด ไม่ว่าจะด้วยการกระทำที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม หรือด้วยเทคโนโลยีเครื่องมือที่ช่วยลดทอนมลพิษ ฉันมักฝันถึงความปลอดภัย ที่ไม่ว่าคนที่รักในแสงตะวัน หรือสีสันในยามแสงจันทร์ จะได้รับมันในทุกยี่สิบสี่ชั่วโมงของทุกวัน ฉันมักฝันถึงผู้คน ที่พร้อมใจกันลงถนน…มาเดินด้วยกันบนทางเท้านุ่มนวลจนคุณลุ่มหลงในการก้าวเดินโดยไม่จำเป็นต้องพึ่ง sneakers ที่ราคาบาดใจ ฉันมักฝันถึงรอยยิ้ม ของคนแปลกหน้า ที่พร้อมจะมอบมันให้กันและกัน ด้วยความจริงใจ ที่ไม่จำเป็นต้องแสแสร้งเพื่อความต้องการ และผลประโยชน์ส่วนตน ฉันมักฝันถึงเสียงหัวเราะ ของผู้คนที่มีความสุขไปกับชีวิต ประจำวัน กับชีวิตดีๆที่ลงตัวในทุกๆวัน ตามแบบฉบับของใครของมัน โดยที่ไม่มีปัจจัยหรืออะไรมากีดกัน โดยที่ทุกคนนั้นรู้ตนรู้หน้าที่ว่าต้องอะไร ภายใต้คุณภาพชีวิตที่แลกมาด้วยแรงกายแรงใจ […]

MidnightMessageBox

May 1, 2021

เฟ้นหาสีสัน ในวันที่หม่นหมอง

Facebook iconFacebookTwitter iconTwitterLINE iconLineเฟ้นหาสีสัน ในวันที่หม่นหมอง กับเรื่องราว ในมุมมอง  จากกล่องข้อความ ของผู้คนมากมาย ยามวันที่ฟ้าฝน ไม่เป็นใจ ทำให้สีสันนั้น อาจหล่นหาย เมื่อสิ่งเหล่านี้ ได้ย่างกราย มาถึงใครบางคน  มันช่างเป็นอะไรที่ ไม่น่าดูชมเอาเสียเลย ว่าไหม? เราจะทำยังไงกันดีละทีนี้ “เพื่อนมนุษย์” จะยอมอ่อนข้อ ให้แก่มัน และปล่อยให้ “ช่วงเวลาเหล่านั้น หม่นหมองไปโดยปริยาย จริงๆหรือ?” ผมเองจึงมีความเห็นว่า มิควรเท่าไหร่  ที่จะปล่อยให้ สีสัน นั้นมลายจางหาย โดยปล่อยมันเอาไว้  และละเลยมันไป ให้ความ ครึ้ม อก ครึ้ม ใจ นั้นกัดกินภายใน แม้ว่า กาลเวลา จะช่วยให้สีสัน ย้อนคืนกลับมา  แต่คุณอาจต้องแลกมันมา ด้วยเวลาอันมีค่า ที่นานเกินไป จนคุณไม่สามารถกระทำสิ่งใด ได้แต่ปล่อยให้ นาฬิกา หมุนตามเข็มอย่าง ไร้ จุดมุ่งหมาย ต่อไป เพราะคงไม่มีใคร […]

MidnightMessageBox

April 16, 2021

5 เหตุผลที่ไม่ได้เขียน blog และ 5 ทางแก้ไข

Facebook iconFacebookTwitter iconTwitterLINE iconLine ถ้าใครได้ติดตาม blog ของผมมาบ้างในสมัยก่อนจะรู้ว่าผมอัพ blog ค่อนข้างจะสม่ำเสมอ แต่ในช่วงปีหลังๆมานี้จะขาดๆหายๆ โดยเฉพาะปีหลังสุดนี้ห่างไปนานเป็นปีเลย นั่นสิมันหายไปไหนทำไมไม่เขียนต่อ มันก็มีเรื่องราวหลากหลายที่เกิดขึ้นแต่ละคนก็คงจะต่างกันไป สำหรับผมคือ รู้อยู่แล้วว่าการเขียน blog มันดีแต่ก็ไม่ได้ทำ วันนี้เป็นวันหยุดยาวมีเวลาว่าง ก็เลยลองมาสำรวจตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันนะ 5 เหตุผลที่ไม่ได้เขียน blog ถ้าเขายังไม่ block ก็จะเขียนต่ออยู่นะ ไม่มีแรงใจ มันไปไหนหมด – มันรู้สึกหมดไฟ จากที่เคยอยากแบ่งปันทุกเรื่องทุกอย่าง มันรู้สึกเหนื่อยไปหมด ไม่รู้พลังมันหายไปไหน พลังคงไม่หมดแต่ใจมันหมด อารมณ์คือแบบท้อแล้ว หมดแรง เหนื่อย กูท้อละ ไม่เอาละ ไม่มีเรื่องจะเล่า เรื่องเศร้ามันเยอะ – ที่จริงมันก็มีเรื่องเล่าแหละ แต่มันกลายเป็นหมดความมั่นใจว่าจะเล่าดีมั้ย คือเหมือนเราเจอเรื่องที่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันจะดีหรือแย่ จะเล่าดีมั้ยวะ บางเรื่องมันก็เกี่ยวกับคนอื่นด้วยไง เราก็เออคิดว่า ไม่เล่าดีกว่า ไม่อยากกระทบใคร ไม่อยากยุ่งกับคน มันเยอะไปสำหรับเรา ไม่เจอโควิด คิดไม่ถึงหรอก – มาถึงตอนนี้ (12.04.2021) เราเจอโควิดมาสามระลอกแล้วนะ แล้วธุรกิจของเรามันคือท่องเที่ยวซึ่งกระทบเต็มๆ […]

itong2go

April 13, 2021