ไดอารรี่ชีวิต

อาหารจานนี้รสอะไร?“อาหาร”  เป็นทั้งปัจจัยที่ให้สิ่งมีชีวิตยังคงดำรงอยู่ต่อไป และก็เป็นปัจจัยในการสร้างสรรค์ความสุขให้ตนได้ ใครต่อใครก็ต่างสนใจในเรื่องของอาหาร บางคนสนใจและจดจำ ว่าร้านไหนที่ถูกใจ เมนูไหน ที่ถูกปาก เพราะเมื่อถึงช่วงเวลาที่เราได้รับประทานมันเข้าไปความสุขที่ได้นั้น  มันช่างเต็มปากเต็มคำเสียเหลือเกิน “ส่วนบางคน” บางคนก็เลือกที่จะรังสรรค์มันด้วยมือของตนเองเพื่อให้ได้รสชาติที่ถูกใจมากถึงมากที่สุด ในขณะเดียวกันเขาก็แชร์อาหารจานนั้นให้ผู้อื่นได้ลิ้มลองมันอีกด้วย “ประเด็นคือ” รสชาติที่ถูกปากของแต่ละคนนั้นก็แตกต่างกันออกไป หวาน เปรี้ยว เค็ม ขม หรือว่าอูมามิ ที่คุณชื่นชอบ “แล้วถ้าเกิดว่า” รสชาติของชีวิตคุณล่ะ? คุณออกแบบมัน ให้ออกมาเป็นรสชาติไหน “หวาน” แบบไม่ต้องเติมน้ำตาล ช่างดูเป็นอะไรที่สดใสรื่นเริงมากเลยว่ามั้ย? “เปรี้ยว” ไปกับแสงสีเสียงนั่นก็ดูสนุกสนานไม่เลวเลยใช่หรือเปล่า “เค็ม” แบบต้องคิดหน้าคิดหลังในแต่ละการกระทำ ก็ดูดีนะมีสติอยู่ตลอดเวลาดีนิ “ขม” น้ำตาเล็ดไปกับเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตาที่มีไว้เป็นกรณีศึกษาแก่ชีวิตก็ไม่เสียเลยนะ หรือแม้แต่ “อูมามิ” เพื่อความสบายใจและปลอดภัยจากรสชาติต่างๆที่สุดโต่งเกินกว่าจะรับมันไหวดี “แต่สุดท้ายแล้ว” การรังสรรค์อาหารแต่ละจานให้ออกพร้อมรับประทาน มันก็ใช่ว่าเครื่องปรุงรส มันจะมีแค่อย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่ว่าจะอาหารไทยหรือเทศ องค์ประกอบของมันก็ใช่ว่าจะมีแค่รสเดียว  “ไม่ว่าคุณนั้นจะเป็นคนชอบรสชาติแบบไหน” ว่าแต่คุณนั้นอยากออกแบบรสชาติชีวิตให้ออกมาเป็นแบบไหนกันล่ะ? แต่ที่แน่ๆ ผมก็เชื่อว่า ไม่มีทางเลยที่คุณอยากจะให้มันออกมาในเป็นแค่รสชาติเดียว จะมีก็แต่ว่า คุณจะให้รสชาติไหน เป็นรสชาตินำของอาหารมากกว่า “ชีวิตก็เช่นกัน” ว่าแต่คุณล่ะ อยากจะให้รสชาติไหน […]

ควันบุหรี่ เสียงดนตรี และแก้วบรั่นดี ความละมุนละไม เร่าร้อน และหลากหลายของเสียงดนตรี ที่ล่องลอยไปกับควันบุหรี่ เสิร์ฟพร้อมกับบรั่นดี นั้นใช้บ่งบอกอัตลักษณ์ของความคลาสสิคอย่างยุค50sได้อย่างดี ความลุ่มหลงของเสียงดนตรี ที่ตัวผมมีต่อบริบทสังคมในช่วงเวลานั้น เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ  ถึงแม้ว่าจะไม่มีโอกาสได้ลองสัมผัสกับบริบททางสังคม และวัฒนธรรมเหล่านั้นด้วยตนเอง แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมนั้น สัมผัส เชื่อมต่อกับมันได้นั้น ภาพยนตร์ ที่มีทั้งภาพและเสียงอาจช่วยได้ในระดับนึง และสิ่งที่ช่วยผมได้จริงๆแล้วนั้น คือ”เสียงดนตรี” อย่าง เพลงสวิงแจ๊ส และโซล ที่หวานนุ่ม และละมุนละไม หรืออาจจะเป็น เพลงร็อคแอนด์ โรล ที่เร่าร้อน และชวนฝัน ที่เพียงแค่ได้ฟัง และนั่งจิตนาการอยู่ดาดฟ้าของที่ไหนซักแห่งและจ้องมองรถยนต์ที่แล่นผ่านไปกับแสงไฟที่ส่องสว่างไปตามท้องถนนยามราตรี เพียงเท่านี้จินตนาการของผม ก็เตลิดแล้วลุ่มหลงวนเวียนอยู่ยุคสมัยที่ผ่านมา ความละมุนละไมของ เพลงแจ๊สในยุคนั้นยังคงตราตรึงใจฉันมาจนถึงทุกวันนี้  ศิลปินมากมายทั้งชาย หญิงที่ผ่านหูเรามานั้นช่างเป็นอะไรที่มหัศจรรย์ อย่างไม่น่าเชื่อ ศิลปินแจ๊สในยุคนั้นอย่าง Ella Fitzgerald ,Tony Bennett , Ray Charles ,Bobby Darin และLouis Armstrong รวมไปถึงเพลงโซล ซึ่งเปรียบเสมือนจิตวิญญานของคนผิวสีเลยก็ว่าได้ อย่าง […]