แต่เพียงผู้เดียว

แต่เพียงผู้เดียว หรือชื่อภาษาอังกฤษว่า P-047 ของผู้กำกับ คงเดช จาตุรันต์รัศมี (กอด) ได้เข้าฉายตามเทศกาลภาพยนต์นานาชาติแห่งเวนิส, เทศกาลภาพยนต์ลอส แอนเจลีส, เทศกาลภาพยนต์นานาชาติแห่งปูซาน และอีกมากมาย ได้มาฉายให้ชาวเชียงใหม่ได้ชมกันแล้ว ณ เมเจอร์ ซีนีเพล็ก เซ็นทรัลพลาซา เชียงใหม่แอร์พอร์ต ในวันที่ 9 สิงหาคม 2555 นี้

หนังเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของช่างทำกุญแจ 2 คนที่เป็นเพื่อนกัน ซึ่งได้แอบทำกุญแจสำรองของลูกค้าไว้ เพื่อใช้ลอบเข้าไปดูการใช้ชีวิตในบ้านของลูกค้า โดยมีข้อตกลงที่ว่า จะไม่ขโมยอะไรออกมาเด็ดขาด แล้วเรื่องราวต่างๆ ก็ได้เกิดขึ้น

เรื่องย่อ แต่เพียงผู้เดียว

     เล็ก ช่างทำกุญแจผู้ไม่เคยใส่ใจกับการใช้ชีวิตและความรัก วันๆ เขามีความสุขอยู่กับการได้ก๊อบปี้ลูกกุญแจของคนที่มารับบริการจากเขา


     ก้อง หนุ่มร้านขายหนังสือแผงลอยร้านตรงข้าม ผู้มีปมความหลังกับรักแรกสมัยเรียน

     ทั้งคู่ได้ลักลอบเปิดประตูเข้าไปตามห้องต่างๆของคนที่มาทำกุญแจที่ร้านในเวลากลางวันเพื่อ รื้อค้นชีวิต ความลับและข้าวของต่างๆ ของเจ้าของห้อง ก่อนจะจัดทุกอย่างให้เหมือนเดิมก่อนกลับออกมา โดยตั้งกฏกันไว้ว่าห้ามขโมยอะไรเป็นอันขาด

แต่แล้ววันหนึ่งระหว่างที่ เล็ก และ ก้อง กำลังทำภารกิจรื้อค้นชีวิตผู้อื่นอย่างเช่นที่เคยมา ปรากฏว่าเจ้าของห้องบังเอิญกลับเข้ามาพอดี เรื่องราวไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเจ้าของห้องเสียชีวิต จากความตั้งใจของเล็กและก้อง แค่การลักลอบเข้าไปเพื่อดูชีวิตของคนอื่น กลับต้องทำให้คนอื่นต้องจบชีวิต เหตุการณ์ไม่ได้เลวร้ายเพียงแค่นั้น เมื่อหลังจากนั้นไม่นาน ก้อง ก็หายตัวไป เล็ก ตัดสินใจเข้าไปในห้องพักของ ก้อง


ทันทีที่ เล็ก ได้ก้าวขาเข้าไปหลังประตูบานนั้น เรื่องราวต่างๆมากมาย เกินกว่าจะบรรยายค่อยๆเปิดเผยขึ้น และหลายสิ่งที่เกิดขึ้น อาจเพียงเพื่อได้ค้นพบว่า มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ขโมยและฉกฉวยจากคนอื่นตลอดเวลา

แต่เพียงผู้เดียว” เป็นเรื่องราวที่มาจากแนวความคิดที่ว่า คนเรามักจะซึมซับทุกสิ่งรอบตัว เอามาประกอบกันกลายเป็นตัวตนของเรา เช่น จาก เพลงที่เราฟังตอนเด็กๆ จากหนังที่เราเคยดู จากประสบการณ์เลวร้าย จากความทรงจำอันเจ็บปวด สิ่งต่างๆรอบตัวเหล่านี้ ล้วนเป็นองค์ประกอบที่ทำให้ “ตัวตนของเรา” กลายเป็น “ตัวตนของเรา” อย่างทุกวันนี้แต่ถ้าชีวิตเราล้วนแล้วแต่ ประกอบรวมจากทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามารอบตัว…แล้วอะไรบ้างละ ที่จะเป็นเพียงของเรา “แต่เพียงผู้เดียว

แรงบันดาลใจผู้กำกับ
หากแม้แต่ภาพในจินตนาการที่ชัดเจนยังสามารถแปลงร่างกลายเป็นความทรงจำ สิ่งที่คิดขึ้นมาเองด้วยความทึกทักยังกลายเป็นความเชื่อ และสิ่งที่เกิดขึ้นจริงอาจจะถูกบันทึกไว้-ถูกลบให้สูญหาย-และถูกเขียนขึ้นใหม่อย่างบิดเบือน ทั้งจากฝีมืออันชำนิชำนาญและความยอกย้อนของหัวใจ ทั้งจากผู้อื่น และแม้กระทั่งตัวเราเอง
หากชีวิตคือการหยิบยืมเรื่องราวจากผู้อื่นมาต่อยอดชีวิตเราออกไป นำมาทำสำเนา หรือดัดแปลงจนเป็นของเรา และสุดท้ายก็ส่งต่อกันไป ผ่านมือกันครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วจะหลงเหลือสิ่งใดที่เป็นของเรา…แต่เพียงผู้เดียว

ขอบคุณข้อมูลจาก http://jediyuth.wordpress.com/2012/07/14/p047-production-note/

Relate Posts :