เปิดบ้าน อ.ตู่ ศุภชัย ร่ำเปิง คอมมูนิตี้ อาร์ทสเปซ

พิกัด : 23/8 หมู่บ้าน ร่ำเปิง ซอยวัดอุโมงค์ ตำบลสุเทพ อำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่
ซอยวัดอุโมงค์ ตรงเข้ามาจนถึงโครงการ บ้านข้างวัด เข้าทางซอยข้างๆที่ปากซอยมีร้านชำเล็กๆ ตรงเข้ามาประมาน 100 เมตร จะเห็นกำแพงที่มีภาพกราฟิตี้ และ ป้ายทางเข้าอย่างชัดเจน
เว็บไซต์ : Rumpueng Community Art Space
Facebook : facebook.com/rumpuengcommunityartspace/
E-mail : [email protected]
โทรศัพท์ : 081 681 2767

ร่ำเปิง ลาวด์สปีคเกอร์ อาร์ท สเปซ คอมมูนิตี้ (Rumpueng Loudspeaker Art Space Community)

“ถึงวันหนึ่งเราก็ต้องมีบ้าน แล้วบ้านๆนั้นจะต้องสื่อถึงความคิดเรา ออกแบบและสร้างจากตัวตนเรา”  

คำพูดจากศิลปินชั้นครู ศาสตราจารย์ ศุภชัย ศาสตร์สาระ แค่ความหมายก็ลึกล้ำ ทำให้บ้านเหมือนงานศิลปะชิ้นหนึ่งของอาจารย์ไปในทันที เพราะอาจารย์ศุภชัยได้ใส่ความเป็นศิลปินผู้รักในความเป็นนักกิจกรรม อยู่ในทุกอณูของพื้นที่ 178 ตร.ว. ออกแบบบ้าน และ แกลเลอรี ท่ามกลางธรรมชาติต้นไม้เก่าแก่ ข้างวัดร่ำเปิง ดอยคำ ตำบลสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

ร้าน Mery Bon Bon ร้านบิงซู ด้านหน้า สีสันสวยสดใส มีต้นไม้ใหญ่ จะนั่งเล่น เซลฟี่ เช็คอิน ก็น่ารักทุกมุม
อาคารแสดงงาน แกลเลอรี ร่ำเปิง กระบอกเสียง อาร์ท สเปซ (Rumpueng Loudspeaker Art Space)
ภาพภายในของอาคารแกลเลอรี จากมุมชั้น2
ชั้น1 เป็นโถงกว้างไม่มีเสากลาง ไว้แสดงงานศิลปะได้ทุกแขนง
บ้านของอาจารย์ศุภชัย ด้านในสุด สะดุดตาด้วยรูปปั้นตัวอาจารย์ และ เฉลียงหน้าบ้านสุดชิล
ต้นมะเกลือ หน้าบ้านที่อยู่มาก่อนสร้างบ้านหลายสิบปี
อีกมุมหนึ่งของหน้าบ้าน ที่ดูยังไงก็ร่มรื่นไม่มีท่าทีจะอยู่แล้วร้อนเลย

พื้นที่ถูกจัดโซน และ สร้างอาคาร ไว้ 3 ส่วนใหญ่ๆ คือ ร้านค้า(ร้าน Mery Bon Bon)ด้านหน้า แกลเลอรีอยู่ตรงกลาง และ บ้านพักอาศัยอยู่ด้านในสุด สะท้อนความคิดของอาจารย์ในแบบที่อยากจะทำ บ้านของตัวเองที่เป็นที่รวมตัวของพี่น้องวงการศิลปะและผู้สนใจให้เข้าออก นั่งเล่น ได้ในทุกๆจุด แค่เดินเข้ามาในบ้านก็ได้กลิ่นของความเป็นศิลปินแล้ว ตั้งแต่กราฟิตี้บนกำแพงหน้าบ้าน งานปั้นปฏิมากรรมต่างๆ ยิ่งถ้าสังเกตุให้ดีเราจะเห็นได้ว่า ชุดประตูหน้าต่าง โคมไฟ ต่างๆ สวยงามแบบที่เราไม่ได้เห็นกันตาม บ้านตลาดๆทั่วไป แม้ต้นไม้จะดูรกแต่ก็อบอุ่น นั่งเล่นนอนเล่นได้เป็นวันๆ

ศาสตราจารย์ ศุภชัย ศาสตร์สาระ หรือ อาจารย์ตู่ ของนักศึกษา คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

“บ้านคือตัวตน”


พูดถึงการออกแบบงานสถาปัตย์เชิงศิลปะ ที่ไม่ได้เริ่มต้นแบบบ้านปกติที่ออกแบบตามพื้นที่ใช้สอย แต่เริ่มทั้งหมดจากสิ่งที่อาจารย์ศุภชัยสะสมมาด้วยความรักความชอบ ทั้งเฟอร์นิเจอร์เก่า ประตู หน้าต่าง งานไม้เก่าๆ ทำให้บ้านนี้จะมีโครงสร้างที่ไม่ได้เหมือนกับบ้านจัดสรรค์ที่เราเห็นกันทั่วๆไป ที่จะมีมาตราฐานความสูงเพดาน หรือ ความกว้างของประตูหน้าต่างเหมือนๆกันหมด แต่ถึงจะแปลกตาในครั้งแรกที่เห็น แต่ก็ทำให้จุดเด่นอย่างหนึ่งคือความไม่เข้าสเกลปกติ และ เฟอร์นิเจอร์ต่างๆที่เหมือนจะมาจากต่างที่ต่างถิ่นกัน แต่เมื่อลองเข้าไปในตัวบ้านก็ไม่ได้รู้สึกแปลกหรืออย่างไร แต่กลับเย็นสบายด้วยเพดานที่สูงและการทำให้มีพื้นที่โล่ง ไว้รับผู้มาเยือนไม่ว่าจะพี่น้องในวงการศิลปะ นักเรียนนักศึกษา หรือ ศิลปินชาวต่างชาติที่มาอาศัยอยู่กับอาจารย์เพื่อทำงานศิลปะก็มีมาบ่อยๆไม่ขาดสาย และ ปัจจุบันอาจารย์ก็เปิดเป็นบริษัทเล็กๆในชื่อ “คิดไม่ออก บอกศุภชัย” รับทำงานศิลปะและออกแบบให้กับชุมชน ชาวบ้าน เกษตรกร จนถึง หน่วยงานรัฐ และ เอกชน

โถงรับแขก ที่มีชุดเฟอร์นิเจอร์เก่าสวยๆ หาไม่ได้อีกแล้วในยุค 2010’s
มุมห้องรับแขกจากโต๊ะทำงานของอาจารย์
มุมนี้จะให้เห็นถึงความโปร่ง โล่ง สบาย ของเพดานชั้น1 และกำแพงสูงไว้ติดงานภาพเขียนก้นกุฏิของอาจารย์
มุมพักผ่อนนอนดูทีวีบนเตียง ที่ความทันสมัยกับของเก่า เข้าคู่กันได้อย่างไม่มีเขินเลย
หน้าต่าง กระจก ตู้ไม้ แบบยุคเก่า
เงยหน้าขึ้นไปชั้น2 ก็จะพบกับประตูที่เหมือนกับจะเป็นห้องรอการต่อเติม แบบว่าอาร์ทสุดๆ
ภาพแรกที่เห็นหลังเลี้ยวจากบันได คือ ที่นอนทั้งหมด 3 มุม!
ชั้น2 คือโซนพักผ่อนของจริง มองทางไหนก็มีที่นอนทุกที่

อาร์ทกันแบบเข้าถึงแล้วกับพื้นที่ชั้นล่าง พอเดินขึ้นบันไดมาที่ชั้น2 ก็จะพบกับโซนพักผ่อนอย่างแท้จริง ที่อาจารย์ทำไว้เพื่อรองรับพี่น้องวงการศิลปินเวลามาสังสรรค์กัน เพราะบางคนมาจากที่ไกล ก็อยากมีที่พักไว้ให้พร้อม คือเรียกว่าถ้าเมากันขึ้นมา ทิ้งตัวลงมุมไหนก็หลับได้สบายทันที

เฉลียงหน้าบ้านยามเย็น นั่งเล่น จิบเครื่องดื่ม ชิลสุดๆ

มุมมาแรง

พูดถึงในบ้านอาจารย์กันจนเกรงใจแล้ว อยากพาผู้อ่านมาชิลด้านนอกใต้ร่มไม้ ดื่มกาแฟยามบ่าย หรือ จิบเบียร์ ยามเย็นกันบ้าง ซึ่งบ้านของอาจารย์ศุภชัย ก็มีมุมชิลที่น่าอิจฉาสุด เป็นเฉลียงหน้าบ้าน นั่งรับลมเย็นๆ สูดออกซิเจนเต็มๆจากไม้ใหญ่ ดูความพริ้วไหวจากไม้เลื้อยในกระถาง ซึ่งใครจะไปทำตามอาจารย์ก็ยินดีให้มาดูได้เลย

มุมนี้จะเห็นได้เลยถึงความร่มรื่น ผ่อนคลาย เอาไว้สร้างแรงบันดาลใจทำงานศิลป์ได้อย่างดี

ทริปในการแต่งบรรยากาศให้ได้อารมณ์แบบนี้ คือใช้เฟอร์นิเจอร์ไม้เก่า หลอดไฟแบบยุคเก่าแบบหลอดไส้ เครื่องปั้นดินเผา และ พวกต้นเฟิร์นปลูกในกระถางให้เป็นพุ่มห้อยลงมา ทำเคาเตอร์เล็กๆไว้พอวางของ ถ้าบ้านเรามีแสงแดดอ่อนๆหลังบ่ายสามมาที่มุมแบบนี้ถือว่าเป็นกำไร เท่านี้ก็ครบองค์ประกอบความชิลหลังเลิกงาน หรือ เช้าวันหยุดมานั่งจิบกาแฟสักแก้ว ก็คงฟินแล้วฟินอีก 


แล้วก่อนจะลาอาจารย์กลับห้องพักสี่เหลี่ยมของผมที่ไม่มีต้นไม้สักต้นเลย ก็อยากนำภาพความมีชีวิตชีวาของสถานที่ ที่เป็นทั้งบ้าน ที่ทำงาน ที่สังสรรค์ และแหล่งเรียนรู้ ของศิลปินผู้ใช้ความเป็นตัวตนออกแบบ และ สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรง จากการอุทิศตนเพื่อศิลปะ และ การพัฒนาชุมชน

ขอขอบคุณภาพบางส่วนจาก

facebook.com/rumpuengcommunityartspace/

Relate Posts :