ในหนึ่งชีวิตของคนเราต่างคนต่างฝัน ต่างเป้าหมายส่วนตัว ที่จะต้องเดินทางไปข้างหน้าเพื่อให้ถึงจุดมุ่งหมาย แต่เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม และมีความละเอียดซับซ้อนในความสัมพันธ์ ถ้าไม่ปลีกวิเวกไปอยู่ตัวคนเดียวนอกสังคม ทุกคนล้วนจำเป็นต้องมีความสัมพันธ์กับผู้อื่น
ความสัมพันธ์ของมนุษย์เรามีหลากหลายรูปแบบ และมิติ “ความรัก” เป็นอีกหนึ่งรูปแบบของความสัมพันธ์ รักระหว่างเพื่อน รักแบบคู่รัก รักแบบครอบครัว ฯลฯ
เพราะนอกจากการรับผิดชอบต่อตนเอง เรายังจำเป็นต้องรับผิดชอบความรู้สึกของอีกคน ถ้าทั้งสองสิ่ง ไม่สมดุลกันมักจะนำมาซึ่งปัญหา
ในช่วงชีวิตที่เรามุ่งเดินทางไปข้างหน้า บ่อยครั้งเราเผลอหรือตั้งใจลืมคนข้างๆตัวเรา ลืมที่จะใส่ใจ ลืมที่จะดูแล ปล่อยตัวปล่อยใจหลงไปตามแรงเหวี่ยงเบื้องหน้า จะด้วยความประสบความสำเร็จจากหน้าที่การงาน ลาภยศ ชื่อเสียง ปล่อยตัวปล่อยใจ ไปประดุจดวงดาวหลงทาง มุ่งเพียงจะส่องแสงสว่างในคืนเดือนมืด
ดวงดาวที่หลงทางไป … อาจจะพบว่า ที่ที่ตัวเองอยู่ตรงนี้ จริงๆแล้ว เป็นเพียงภาพลวง ที่หลงสร้างขึ้นมาเอง การได้ใช้เวลาทบทวนทำให้คิดได้ ถึงความสุข ความต้องการที่แท้จริง จึงตัดสินใจกลับมายังที่เดิม ที่ที่อุ่นใจ ที่ที่เขาเชื่อว่า มีดวงดาวอีกดวงที่พร้อมจะโคจรไปพร้อมกัน
ต่างฝ่ายต่างได้คิดได้เห็น ต่างได้เปิดใจวางลงซึ่งทิฐิ
แต่กับบางกรณี … ดวงดาวหลงทางบางดวง พยายามกลับมายังจุดเดิม แต่แล้วก็พบว่า การเผลอไผลหลงทางผิดไปครั้งก่อนนั้นได้เปลี่ยนแปลงทุกอย่างไปหมดแล้ว … ไม่มีใครพร้อมจะโคจรไปข้างหน้ากับเขาเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว
เป็นภาพยนตร์อีกเรื่องที่อาจเรียกน้ำตาของผู้ชมให้มาคลอรื้นได้เบาๆ ต่อเนื่อง ไม่ถึงกับเศร้าโศก ฟูมฟาย ไม่มีอะไรต้องเสียใจมาก น้ำตาไหลออกมาจากเราแต่ละคน อาจจะมาจากต่างเหตุผลกันไป อยู่ที่ว่าคุณมองเห็นตัวเองเสมือนกับตัวละครตัวใดในภาพยนตร์เรื่องนี้
ปล. บทเพลงแต่ละเพลงที่ปรากฏในภาพยนตร์เรื่องนี้ เชื่อมโยงส่งเสริมเรื่องราวได้อย่างมีเสน่ห์ ทั้งไพเราะ และเหมาะเจาะกับภาพยิ่งนัก
